Voor de eerste maal organiseerde Joris Waayer van hypnosepraktijk Zeeland een bijeenkomst voor hypnotiseurs/hypnotherapeuten.
Om de dag structuur te geven werd gevraagd, of er mensen waren, die iets wilden vertellen over een boeiend thema. Nou, daar had ik oren naar. Want ik kan maar niet vaak genoeg spreken over mijn mooie vak: HYPNOTHERAPIE BIJ KINDEREN EN JONGEREN. Ik meldde me heel vlug aan. In het beginstadium van het organisatie-proces leek het erop dat er een kleine groep collega’s aanwezig zou zijn. Ik mocht een praatje houden, zonder hulp van audio-visuele middelen. Op de dag zelf waren er echter 75 personen in een grote zaal.
Geen probleem, al heb ik een mooie powerpoint en presentatie, ik kan heel goed zonder. Mijn enthousiasme en stemgeluid zijn mijn maatjes.
Om 11.15u was het mijn beurt. Als voorbereiding had ik in mijn hoofd bedacht welke structuur ik zou gebruiken om mijn verhaal vorm te geven. Ik vind het namelijk zelf prettig wanneer ik luisteraar ben, dat een presentatie “loopt” en de boodschap duidelijk is.
Hoe fijn het was voor mij om over mij dagelijks werk te praten, gaf mijn lijf heel duidelijk aan, door de stromende energie van kop tot teen en stralende ogen. Zelfs tot lang na het praatje.
Ik was gelukkig niet de enige die positief reageerde. Er waren vele oprechte, spontane, warme en ook onverwachte reacties. Tijdens de lunch en na afloop werd er flink over door gesproken.
Niet alleen over mijn verhaal natuurlijk, er waren een aantal interessante presentaties.
Na een gezellig samenzijn met een drankje en een hapje in de nazomerzon op het buitenterras, werd ter plekke besloten om 26 september 2020 de tweede bijeenkomst te houden. Of ik dan weer mag spreken? Ik kan me voorstellen dat er nu andere onderwerpen aan bod moeten komen. Maar wie weet..
Op maandag 23 september ontplofte bijna mijn mailbox met positieve reacties. Iemand stuurde me zelfs een complete video-opname (had hij van te voren gevraagd uiteraard). Ik bekeek die kritisch en was blij met mijn verhaal. Het klinkt een beetje kinderlijk, maar het liet me wel even stuiteren van enthousiasme.
Op naar een volgende presentatie…
