Wat is dat nu voor een vraag? Natuurlijk gun ik mijn kind het beste. Oke, dan stel ik gewoon twee andere vragen. Wat is dat eigenlijk “het beste” en weet JIJ wat het beste is voor jouw kind? En als ik toch op dreef ben nog een derde vraag: hoe GEEF je je kind dan het beste? Hohoho, niet zo doordraven!
Een weergave van een beginnende discussie tussen twee volwassenen op een afscheidsavond van groep 8 leerlingen. Een grote verandering in het leven van hun kinderen staat er aan te komen. Maar het is slechts EEN van de veranderingen. Al voor deze leeftijd van ongeveer twaalf jaar zijn er talloze transformaties opgetreden in hun denken, voelen en doen EN in hun omgeving. Zijn de kids net een beetje gewend aan het leven als middelbare scholier, komt onmiddellijk de puberteit eraan, die op veel vlakken weer alles op zijn kop zet, bij henzelf en hun ouders. Lijkt eindelijk de moeilijkste periode achter de rug, treedt de adolescentie in met eigen vraagstukken. En dan…
Zo loopt, als we even door deze “bril” kijken, het leven van elk mens van de ene fase in een andere. Wanneer je zelf een kind krijgt, doorloop je in feite alles van je geboorte tot het heden nog eens opnieuw. De leuke momenten EN de minder fijne ervaringen. Dat is niet voor niets. Het is weer een van de “kruispunten” in het leven. Het ouderschap dient zich aan, al vanaf je kinderwens, je krijgt de taak een kwetsbaar wezen te begeleiden. Niet voor even, maar voor altijd. Hoe je je als ouder bezighoudt met het wel en wee van je kind, verschilt . Zo is daar het ene uiterste: de wil om alles te weten, te regelen, tegenslag te voorkomen, de ontwikkeling te controleren. En het andere uiterste: het kind aan zijn lot over laten. Met daar tussen in vele tinten grijs.
Hoe komt het dat ouders zo verschillend betrokken zijn? Dat heeft uiteraard te maken met hoe jij als mens in het algemeen bent. Ga maar eens na waarom en welke taken jij aan jezelf stelt, als persoon, partner, werknemer/werkgever, vriend, vader/moeder. Waar komen deze voornemens, overtuigingen, waarden vandaan? Op welke manier hebben ze te maken met jouw heden en niet te vergeten jouw verleden? Hoe ga jij om met emoties zoals enthousiasme, vreugde, of onzekerheid, verdriet, woede, pijn, teleurstelling? Lukt het JOU om in verbinding te blijven met je echte zelf? Jouw manier van denken, voelen en handelen heeft een oorsprong. Het is niet altijd simpel de ware bron te achterhalen. Want elk mens wordt gevormd door het samenspel van genen, omgeving en ervaring. Er zijn gemeenschappelijke kenmerken te ontdekken, maar elk wezen is uniek. In elke levens fase. Dus elke ouder en elk kind is anders. Het is heel natuurlijk, dat het regelmatig complex is om op elkaar af te stemmen. We leren daarin van elkaar. Een kind spiegelt ons en als je slim bent neem je die les serieus. Een kind is niet al de kleine volwassene, die op zijn grote mensen leven moet worden voorbereid. Het IS een compleet mens, nu! En zeker geen mini-versie van jezelf.
Je zou het bijna wel denken, zoals we vaak onze “beste” plannen voor hen uitstippelen, voor hen invullen, denken, beslissen. Tuurlijk, het is heel goed om een kader te scheppen van waarden, normen en regels. Gebleken is dat kinderen die niets of weinig daarvan meekregen, het als volwassene heel zwaar hebben. Vul je daarentegen alles al in, wat heeft je kind dan voor kans om zijn eigen pad te kiezen? Zeker, we krijgen bij de geboorte geen gebruiksaanwijzing voor dit unieke wezen. Het is niet makkelijk om bewust en positief op te voeden. Er wordt best wel wat van je gevraagd. Het is niet zomaar even voor erbij, een detail in je leven. Het hoeft ook niet zo te zijn dat je eigen leven alleen draait om het begeleiden van je kinderen. Hoe vind je de balans, hoe geniet je juist van het zien opgroeien en ontplooien van je kind?
Ja maar, zul je zeggen, je begint met een vraag die te maken heeft met het geluk van je kind en dan heb je het ineens over ons, als ouder. En dat is nu net datgene wat ik graag wil zeggen. Wanneer jij, als volwassene, aan je kind laat zien dat jij jezelf de ruimte geeft om je leven in te richten zoals jij het wil, met plezier, met een doel, in verbinding met jezelf en anderen, dan geef je het een waardevol geschenk. Je leert het zo dat je telkens opnieuw keuzes kunt maken, mag maken, dat ook na tegenspoed er weer een nieuw evenwicht in je denken, gevoel en handelen mogelijk is. Maar daarvoor heb je krachten nodig: vitaliteit en flexibiliteit, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. En deze krachten hebben we van nature in ons , soms denk je dat ze verdwenen zijn, of vind je dat ze sterker mogen worden: ze zijn (terug) te leren, op welk moment in je leven dan ook. Doe dat! Denk na over wat je met jouw leven en dat van je kind doet. Het is fijn om inzicht te hebben. Verdiep je eens in de levensvragen. die op dat moment in je leven van belang zijn. Lees, praat erover met anderen. Blijf vooral communiceren., met jezelf en je kind. Geef exclusieve aandacht, kijk en luister, ook naar dat wat niet gezegd wordt. Het zal regelmatig gebeuren dat we mis-communiceren, maar dat geeft alleen maar aan dat we nog kunnen leren. We zijn niet schuld, falen niet, we doen ons best.
De ultieme oplossing of methode heb ik niet voor je. Die is er ook niet, het is geen kwestie van goed of fout. Het is meer een kwestie van met de stroom meegaan op de manier die jij kiest en af en toe eens halt houden om te reflecteren of het nog allemaal lekker loopt; is er een hobbel op tijd samen bekijken hoe je ermee om kan gaan. Meestal is er een opdracht voor jullie beiden, slechts zelden is er een probleem waarbij enkel het kind aan de slag mag. Weet je niet hoe en wat, vraag het aan een iemand die je vertrouwt EN deskundig is.
Ik denk hardop na over dit onderwerp in mijn presentatie vanuit mijn expertise als kindertherapeut en moeder, met levendige voorbeelden van miscommunicatie en humor. Vanaf de zomer 2019 zal ik die met plezier houden voor groepen ouders, grootouders en belangstellenden. Over dat wat volgens mij telt, dat je je kind de ruimte geeft om een eigen pad te gaan, dagelijks in je eigen gedrag laat zien hoe denken, voelen en handelen af te stemmen om ook over de hobbels op dat pad heen te komen. Ervoor te zorgen dat het weet dat er altijd een vertrouwde en veilige haven is bij jou! Je geeft het wortels en tegelijkertijd vleugels.
Met mijn verhaal wil ik bereiken dat je bewuste keuzes maakt in de begeleiding van je kind. Dan voel je je vast niet meer verrast bij mijn vraag:
GUN JIJ JE KIND HET BESTE?
